Ostatnie międzynarodowe sukcesy polskich zawodników zwróciły uwagę publiczności na tę jakże widowiskową grę zespołową. Obecnie piłka ręczna przeżywa u nas podobny renesans, co skoki narciarskie kilkanaście lat temu.
Pamiętając o starożytnych (grecka urania, rzymskie herpastum) i średniowiecznych (niemieckie fangballspiel) korzeniach, początki piłki ręcznej datować trzeba na koniec XIX wieku. Spopularyzowała się w krajach skandynawskich i w Niemczech, a pierwsze zasady nowoczesnej piłki ręcznej opublikował w 1906 roku Duńczyk Holger Nielsen. Jednak za datę narodzin tej dyscypliny sportu przyjmuje się rok 1917, kiedy Max Heiser wydał zbiór zasad gry biorąc pod uwagę jej popularność wśród kobiet i traktując ją jako alternatywę dla "męskiej" piłki nożnej. Przez pewien czas istniały dwie wersje rozgrywek - system drużyn siedmio- lub jedenastoosobowych. W 1938 roku w Niemczech odbyły się pierwsze Mistrzostwa Świata mężczyzn. W obu kategoriach tryumfowali gospodarze.
W Polsce piłka ręczna zaczęła być uprawiana (w 11-osobowej odmianie) przez żołnierzy Legionów, internowanych w miejscowości Szczypiorno (dzisiejszej dzielnicy Kalisza). Stąd jej potoczna nazwa "szczypiorniak". Najprawdopodobniej podpatrzono ją u niemieckich wartowników. W 1928 roku zawiązał się Związek Piłki Ręcznej w Polsce.
Od czasu Igrzysk w Monachium w 1972 roku piłka ręczna męska (w wersji 7-osobowej) powróciła jako dyscyplina olimpijska, zawody kobiece na igrzyskach rozgrywane są zaś od roku 1976.
Zasady gry są bardzo proste. Dwie drużyny (7 zawodników plus 7 rezerwowych) rywalizują na boisku o wymiarach 40x20 metrów. Celem jest zdobycie jak największej liczby bramek. Piłka może być popychana, rzucana, kozłowana, dotykana wszystkimi częściami ciała oprócz podudzia i stóp. Nie wolno jej trzymać w rękach dłużej niż 3 sekundy oraz na dystansie dłuższym od 3 kroków. Z tych zasad jest zwolniony tylko bramkarz, o ile przebywa w polu bramkowym. Rzuty na bramkę wykonuje się z odległości minimum 6 metrów, pod rygorem podyktowania rzutu karnego lub wolnego.
Piłka ręczna wymaga dobrej kondycji fizycznej, z naciskiem na szybkość i wytrzymałość. Jest bardzo dynamiczną dyscypliną, w czysto rekreacyjnej formie nie nadaje się dla osób cierpiących na schorzenia mięśni bądź stawów. Trening mogą rozpoczynać dzieci już w pierwszych latach szkoły podstawowej (kategoria "młodzik młodszy"). Po przekroczeniu kategorii "juniora starszego" (19 lat) zawodnicy stają się seniorami i nie obowiązują ich ograniczenia wiekowe.
Z uwagi na niewielkie wymogi co do miejsca (wystarczy sala gimnastyczna) oraz znakomite osiągnięcia naszych "szczypiornistów", spodziewać się można, że już niedługo sekcje piłki ręcznej przeżywać będą prawdziwe oblężenie.